Lata 40 XX wieku. Marian Chace, właścicielka waszyngtońskiej szkoły tańca dostrzegła, iż zajęcia ruchowe mają korzystne działanie na ich uczestników. Z jej opinią zgadzają się lekarze z lokalnego szpitala psychiatrycznego, którzy następnie zapraszają ją do prowadzenia pierwszych zajęć z pacjentami. Tak powstaje DMT – „dance and movement therapy””. Nowy rodzaj terapii w mgnieniu oka zyskuje coraz większą popularność, a w latach 70 jest już ona rozpowszechniona w większości krajów zachodnich. Obecnie z dobrodziejstw tej metody mogą korzystać też polscy pacjenci.
Psychoterapia tańcem i ruchem – zrozum swoje emocje
Terapia tańcem wykorzystuje to, co w tej aktywności działa pożytecznie na psychikę. Zabawa, ekspresja ruchowa i rytm – te wszystkie procesy pod okiem empatycznego i doświadczonego terapeuty mogą pomóc pacjentowi wyciszyć destruktywne przyzwyczajenia czy procesy percepcyjne, a także uświadomić sobie swoje emocje. Pozytywne skutki psychoterapii tańcem wynikają z tego, iż ludzka psychika i ciało stanowią integralną całość, oddziałując jedno na drugie. Podczas zajęć terapii ruchem wykorzystuje się świadomość oddechu, postawy i gestu oraz taniec spontaniczny (w tym improwizowany).
Psychoterapia tańcem i ruchem – komu może pomóc?
Terapia tańcem korzystnie wpływa na psychikę, łagodząc wiele trudnych stanów emocjonalnych. Korzysta się z niej w sytuacjach silnego napięcia lub nadpobudliwości, w radzeniu sobie z żałobą i łagodzeniu stresu. Terapia ruchem przynosi dobre efekty także w leczeniu schorzeń depresyjnych i nerwicowych czy zaburzeń odżywiania (jak np. bulimia). Poza tym używa się jej pomocniczo w terapii pacjentów z lekkimi upośledzeniami, pacjentów onkologicznych lub z trudnościami ruchowymi.
