Organizm człowieka do prawidłowego funkcjonowania potrzebuje określonych substancji odżywczych w odpowiednim stężeniu. Stężenie to jest zależne od tego, czy chorujemy, czy jesteśmy zdrowi. W pierwszym przypadku jego powrót do pierwotnego stanu (lub dopasowanie go do obecnych potrzeb pacjenta) jest konieczne dla polepszenia jego samopoczucia i wspomagania leczenia. Dziedzina medycyny skupiająca się na takich działaniach nazywana jest medycyną ortomolekularną. Na czym jednak one polegają? Co konkretnie określa się tym mianem?
Historia medycyny ortomolekularnej
Źródeł medycyny ortomolekularnej należy szukać w pracach doktora Linusa Paulinga – dwukrotnego laureata Nagrody Nobla. Na bazie swoich badań, naukowiec wysnuł wniosek, że w organizmie chorych zmienia się stężenie kluczowych dla jego funkcjonowania składników. Według Paulinga, by wrócić do pełni sił pacjent musi uzupełnić te braki. Medycyna ortomolekularna koncentruje się na badaniu oddziaływania na siebie poszczególnych substancji odżywczych, ich znaczenia dla człowieka, a także procesach ich przyswajania przez organizm.
Medycyna ortomolekularna – wymieniamy najważniejsze substancje
Które jednak substancje są z punktu widzenia medycyny ortomolekularnej podstawowe? Oczywiście te, które mają kluczowe znaczenie dla poprawnego funkcjonowania naszego organizmu. Są to przede wszystkim pierwiastki, śladowe minerały, witaminy zdrowe tłuszcze, wszelkiego rodzaju substancje dostarczane wraz z pokarmami roślinnymi, pro i prebiotyki, aminokwasy, złożone węglowodany oraz enzymy proteolityczne. Spośród tych składników pokarmowych najważniejsze są te, których organizm człowieka nie syntetyzuje sam.
